De Theepotjesdans

"Mam, mag ik nog een snoepje?" vraagt Thea.
"Nou, eentje nog." antwoordt moeder.
"Wil je nog een spelletje doen?"
"Vooruit, dat doen we dat ook nog even."
Samen doen ze een potje memory.
Moeder vindt het lastig om te onthouden waar de kaartjes liggen. Thea pakt het ene na het andere stelletje.
"Dame, mag ik mee doen? Je pakt alle kaartjes voor mijn neus weg."
"Ja, mam. Dan moet je goed onthouden. Kijk deze ligt hier. Nu moet je dit onthouden. Jij bent."
Moeder pakt een kaartje. Hé wat toevallig: die andere had Thea net. Waar is hij nu?
Moeder kijkt goed. "Volgens mij ligt hij hier?" Ze kijkt en heeft het goede kaartje. Nu mag ma nog een keer.
Als het spelletje af is, zegt moeder: "Trek je nachtpon aan en poets je tanden. Ik kom zo bij je."
Thea Pakt haar pon en kijkt ernaar. Wat staan er veel en allemaal verschillende theepotjes op. Ze wordt er blij van, want het ziet er zo kleurrijk uit.
"Wat kijk je vrolijk, wat is er?" vraagt moeder als ze even later boven komt.
"Ik word blij van al die theepotjes."
Moeder glimlacht. Ze ziet haar dochter graag opgewekt.
Thea poetst nog even haar tanden en stapt haar bed in.

Na een kwartiertje is Thea in dromenland.
Ergens hier ver vandaan ligt een land met allemaal theepotten: Theepotjesland. Ze zijn er groot en klein, in allerlei kleuren en vormen.
Waar Thea ook kijkt, overal ziet ze theepotjes. En weet je wat zo bijzonder is? Die potjes kunnen praten en bewegen. Thea heeft nog nooit zoiets gezien.
Nadat ze even verbaasd heeft rond gekeken, stapt ze naar een klein potje en vraagt: "Mag ik met jullie mee spelen?"
"Natuurlijk," zegt het leuke, rode potje "probeer maar of je ons uit elkaar kunt houden."
Ineens zijn er nog veel meer rode potjes die op elkaar lijken.
Oh jé, denkt Thea, hoe ga ik dat doen?
Ze kijkt en ziet dat ze allemaal op hun eigen manier bewegen. De één springt, de ander schuift, weer één danst en een ander rolt. Het is zo bijzonder!
Thea kijkt of ze het potje ziet, waar ze net mee heeft gepraat.
Ja, daar is hij en hij knippert met zijn ogen alsof hij wil zeggen: "Ja, je hebt me gevonden."
Een stuk verder staat een hele grote rode pot, waar wel honderd kleine potjes in passen. Thea loopt naar haar toe en vraagt: "Bent u de moeder van al die kleine potjes?"
"Ja, al mijn kinderpotjes zien er hetzelfde uit als ik. Vind jij het fijn hier?"
"Ja," zegt Thea "jullie zijn zo lief voor elkaar en jullie hebben zoveel lol samen."
"Wacht maar tot je de Theepottendans bij de paarse potten ziet. Dan kan ook jij niet stil blijven staan."
Thea kijkt in het rond en ziet ver weg de familie Paarse Pot.
"Ja, maar dat is erg ver weg." zegt Thea.
"Klim maar op mijn tuit," zegt moeder Rode Pot "dan zijn we er in een wip."

Thea klimt op de tuit, houdt zich goed vast en opeens begint de pot een beetje te trillen en dan zoeft ze door de lucht. Na tien minuutjes zijn ze al bij de paarse potten en stapt Thea van de tuit af.
"Dank u wel, wat fijn dat u me gebracht heeft!"
Thea gaat naar een paars potje en vraagt: "Ben jij zwaar? Mag ik je eens optillen?"
Het potje antwoordt: "Nee hoor, ik ben niet zwaar. Til me maar op."
Thea pakt het potje op en geeft het een kusje.
"Wat doe je nu?" zegt het paarse potje terwijl hij een rode tuit krijgt "Je maakt mij verlegen!"
"Jullie zijn ook zo lief." zegt Thea.
Er komt nog een paars potje aangelopen. Zij vraagt aan Thea: "Ik zag dat je met moeder Rode Pot gekomen bent. Wil je met mij mee naar mijn moeder? Kom maar, ik breng je wel."
Verbaasd kijkt Thea het potje aan en zegt: "Ik ben toch veel te zwaar voor jou?"
"Welnee." zegt het potje "Ik ben wel klein, maar heel sterk."
Thea gaat op het deksel zitten, leunt voorover en houdt het tuitje goed vast. Langzaam begint het potje te trillen en dan zoeft ze weg naar moeder Paarse Pot.
Als ze er zijn, zegt Thea: "Jeetje, wat ben jij sterk, dat had ik echt niet verwacht!"
Het potje glimlacht en zegt: "Mam, ik heb iemand mee gebracht."
"Dat is goed. Hallo, ik ben Piekje Paarse Pot." zegt moeder en richt haar tuit naar Thea, zodat het meisje haar hand met de tuit kan schudden.
"Pliertje, wil jij aan de anderen doorgeven dat het poetstijd is. Dan zijn we mooi op tijd voor de Theepotjesdans."
Het deksel van het potje gaat omhoog, er komt stoom uit en ineens verschijnt in de lucht: "Verzamelen - poetstijd - daarna dansen"
Thea is op een theedoekje gaan zitten en geniet van alles wat er gebeurt.
Alle potjes lopen naar de waterbak, steken hun tuit erin en wassen zich.

Na een half uurtje zijn alle potjes schoon. Ze gaan allemaal om moeder Paarse Pot heen staan. Moeder begint warm te worden en even daarna gaat haar deksel omhoog en klinkt uit haar tuit en die van haar kinderen het lied:

Wij zijn de Paarse Potjes,
wij zijn tevree en blij.
We zijn hier heel gelukkig
en voelen ons hier vrij.
We dansen nu tezamen,
genieten met elkaar.
Alle potjes mogen meedoen,
onze thee die is nu klaar!

Download bladmuziek

Thea heeft de tranen in haar ogen van zoveel liefde bij elkaar en danst zachtjes mee op de muziek. Ondertussen buigen de potjes om en om naar voren en naar achteren.
Als het lied en de dans klaar zijn, krijgt Thea een heerlijke kom thee. Het smaakt zo lekker. Dit kun je nergens in de winkel kopen.

Langzaam wordt het donker. Thea gaat naar moeder Paarse Pot en zegt: "Ik moet nog naar huis, maar ik weet niet hoe ik terug moet."
De moederpot antwoordt: "Klim maar op mijn oor."
Thea doet wat zij zegt en gaat op het oor zitten. Moeder wiegt langzaam van voor naar achter. Na vijf minuutjes valt Thea in slaap.

Als Thea de volgende ochtend wakker wordt, ligt ze heerlijk in haar eigen bedje. Ze vraagt zich af: Was het avontuur echt of heb ik gedroomd?

Met de deel-knop van uw browser, of met onderstaande koppelingen deelt u deze pagina via sociale media of e-mail.